Ne daha uzun, ne de daha kısa.

Kelebeğin ömrü bir gün ya, ne iki buçuk ay ne de daha fazla.
Bir gün işte ne de daha kısa.
Özenle kozasından sıyrıldığı gün konar bir dala, orada yaşar bir günlük ömrü boyunca.
Bekler işte konacağı dalı, sabırla hem de.
Kondu mu da biraz etrafta dolanır yine seçtiği dala döner, ama bir gün ya işte ömrü, dalı da üzmek istemez; kısa kalır az sohbetleşir onunla kırılmasın diye.
Sonra çiçeklere çimenlere uzanır, hepsinin kokusunu içine çeker, çimenlerde vedalaşır hayatla.
Kelebek ya işte; naapsın, ömrü boyunca bu anı beklemiş, doğayla tanışmak için.
İyi değerlendirmesi gerek, kimseyi de üzmemesi.
Nasıl olsa başka kelebekler de bekler bu anı, hepsi arar o dalı, çiçeği, çimeni..
Kimse yalnız kalmasa gerek, işte, doğa kanunu ya..