27 Nisan 2010 Salı

Sempatik biriymiş gibi davranmaya gerek yok ki.

Bugün evimde oturduğum için çok mutluyum, zira artık evimde oturmak mutlu ediyor beni, özlüyorum yatağımı.

Can't stop feeling!

Affetmek en güzel duygulardan biriymiş bir de. İnsanın içi rahatlıyor, yükünü bırakmış oluyorsun. Bir "oh be" diyiveriyorsun.

unless i can feel so relieved!


Canıım yayında mıyıııııııız hoşgeldiniz canlarımmm {link ya bu, çok özlediğim bir şey var belki siz de özlemişsinizdir}

Ayrıca her canı sıkılana yemek yapmayı tavsiye ederim, inanılmaz bir rahatlama yöntemi. Tüm hıncınızı ince doğramanız gereken maydonozdan çıkartırken, duygusallığınızı boşaltmak için de soğan doğrayıp üstüne yağda bol salça ile kavurmanın verdiği hazla sakinleşebilir ve mutlu olabilirsiniz :)

Annem işe geri döndü bu arada, sabah uyandığımda mis kokulu kahvaltılar akşam eve geldiğimde güzelim yemekler yok artık :( Oldukça hüzünlü alışmıştım çünkü aynı ilkokulda gibi hissetmiştim kendimi. böhühühüüüüüüüüüü

Neyse sulu gözlülüğün alemi yok, ya bir de mutluluk neden diye sormuşlar formspring.me de. Sanki mutlu olabilmem çok zor ve garip bir şeymiş gibi. :D pesimist bir insan değilim ki ben. Ve bir dönem taktığım şeyleri de daha sonra hiç umursamayabiliyorum; karşılıklı tepki süreçlerine göre. Çünkü ben hayatımı yaşıyorum, yaşamayı seviyorum ve olumsuzlukları olumluya çeviremiyorsam; onu sadece olduğu yere bırakıyorum. {linkte şarkı vaaar}

Sonra günümüz insanına geri döndüğümüzde; ne kadar yapmacık, sevimsiz ve ruh çirkinlikleriyle dolu olduklarını keşfetmiş bulunuyorum. Ama yine de dedim ya affetmek güzel, bağışlayabilmek. Kabullenmiyorsun o zaman çünkü :)

i just.. i don't care!

2 yorum:

Unknown dedi ki...

bugüne kadarki "en anlaşılır ırmak toker yazısı" ödülünü verdim buna..anlamasak da oluyordu ama, neyse.. (:

Sophie dedi ki...

:) iyi mi kötü dedin bilemedim ama işte yönlendirmeler ile bu hale getirdim biraz. yakında şiirlere devam merak etmeyiniz ;)