12 Ocak 2010 Salı

slaap!

uyuyamamak.
tesadüf gibi hep aynı saatlerde uyanmak.
midem yanıyor ve kazınıyor.
ama zerre uykum geri gelmiyor.
hiç bir şey yapmadığımdan mı?
uğraşı mı gerek,
zihin yorgunluğu yaratmak için?
kedimin tıngırtılarından bir süre korkmak,
sakinleşmek için yoldan geçen arabaların sesini dinlemek;
arkada annemin uyku sesleri...
daha önce hiç böyle uykusuzluk çektim mi hatırlamıyorum...
uyumayı severim ben çünkü,
tatile bile uyumak için giderim,
imkanım olsa 24 saat bile uyurum derdim.
şimdi neden darıldık ki uykuyla?

2 yorum:

Batuhan dedi ki...

Uyu sen, düş uykunun kucağına
mor renkli rüyalarda sen
Uyusana...

Sophie dedi ki...

uyuyailmek gün geçtikçe zorlaşıyor :/